Dat is mijn behoefte. Waar het begon als een onderzoek naar de meest duurzame tube draait het verduurzamen voor mij nu om het hele systeem van mondverzorging.
Naar de tandarts gaan is niet mijn hobby, ik beleef er weinig plezier aan. Wel behoud ik graag mijn eigen tanden en dat wordt met het verstrijken der jaren een aandachtspunt.
Wat bieden bedrijven mij aan oplossingen, aan verpakte producten, om daaraan bij te dragen?
Op advies van de tandarts ben ik dagelijks aan het raggen, aan het flossen en twee keer per dag aan het poetsen met een elektrische tandenborstel met tandpasta. Dat gaat dus verder dan alleen de tube met de tandpasta. Om in mijn behoefte te voorzien duik ik in het mondverzorgingssysteem: de producten, de verpakkingen en de handelingen.

Tandpasta en productverspilling
Na het lezen van een artikel over poetsen, spoel ik de tandpasta niet meer weg met water. Rebloom Care helpt mij aan een navulbare dispenser met microplasticvrije tandpasta die ik durf door te slikken. En die zo verpakt is, dat de productverspilling van gemiddeld 12 poetsbeurten per tube [eigen onderzoek]  kan worden voorkomen. Deze nieuwe manier van poetsen zou stoelminuten bij de tandarts schelen, bespaart watergebruik, onnodige tubes, en dus ook … geld.

Flosdraad en PFAS
Vervolgens lees ik dat flosdraad PFAS bevat en daar ben ik niet van gediend. Nu weet ik natuurlijk wel dat ik op allerlei manieren PFAS binnenkrijg, maar ja, als je het dan zo specifiek, beargumenteerd leest, dan ga je op zoek naar een alternatief. Dat doe ik immers ook voor de tomatenpurée die is verpakt in tomatenblikjes met een PFAS-houdende coating.

De vraag is: hoe kom ik aan flosdraad zonder PFAS? Ik kom uit bij TePe (Malmö, Zweden). Die producent laat in Italië flosdraad maken van gerecyclede PET-waterflessen, plantaardige wax, avocado-olie, pepermunt en pepermuntolie. Dolgelukkig bestel ik 10 x 40m = 400 meter flosdraad in één keer online. Minpunt is de levering van een doos per bestelbus; het had immers met veel meer gemak en minder CO2-uitstoot in een brievenbuspakket geleverd kunnen worden, maximale dikte mag dan 3,2 cm zijn. Na de unboxing experience tref ik aan: een goed ontworpen herbruikbare spuitgegoten houder, gemaakt van gerecycled kunststof.
Hoewel de houder dus prima her te gebruiken is, gebeurt dat niet, want de klosjes met flosdraad zijn niet los verkrijgbaar. Dat is mijn punt, wat een gemiste kans!

Wat houdt TePe tegen? De winst die het bedrijf maakt met de verkoop van de houder is het kwijt. Daarvoor in de plaats mag het bedrijf rekenen op een veel groter en trouw klantenbestand. Dus, zoek de publiciteit en pak de koppositie. De tijd is er rijp voor. Ze mogen me bellen, mijn tanden zijn fotogeniek genoeg: flossen maakt me blij, en dan ook nog nu dat kan … PFAS-vrij.

En dan nog een ander punt: je moet hopen dat de gerecyclede PET geen sporen van zware metalen bevat. Die komen van drukinkt toegepast in het vorige leven van de -toen nog- bedrukte virgin PET-fles. Hoeveel zware metalen stapelden zich al op in mijn lichaam en verstoren mijn hormoonhuishouding? [Onderzoek VU]

Conclusie: er is veel meer dan de tube tandpasta waarmee mijn onderzoek begon. En zo gaat het vaak, misschien wel altijd?

Reacties zijn welkom!