De eerste beurs post-Covid zit er weer op. Op 8 en 9 september vond de Empack plaats in de Brabanthallen.  Het was nog even wat onwennig allemaal, met nieuwe vragen zoals: 'zou m'n corona-check app het wel doen' en 'draag ik wel of geen mondkapje' kwam ik goed en wel binnen. Het voelde meteen weer als van ouds. Ik liep bekenden uit het vakgebied tegen het lijf en zag bekende, en minder bekende namen in de verschillende stands.  

Heerlijk vond ik het. Het neuzen bij alle stands en kijken wat voor "geweldige" innovaties ze bedacht hebben de afgelopen tijd. 

Tijdens Corona konden we ook zeker up-to-date blijven op verpakkingsgebied. Verschillende online seminars en workshops werden aangeboden. Vanuit m'n comfortabele bureaustoel kwam alle informatie zo op me af. Maar daar blijft het meestal bij. Het is vooral informatie maar weinig gesprek en echt contact. 

De toegevoegde waarde van een real-life beurs is voor mij echt het laagdrempelige contact. Waar ik normaal gesproken een aantal weken op zoek kan zijn naar een oplossing voor een verpakkingsuitdaging liep ik op de Empack binnen een half uur drie verschillende leveranciers tegen het lijf waar ik veel van heb geleerd en die mij konden helpen met mijn uitdaging. 

Ook bij lezingen is het laagdrempelige contact erg fijn. Soms even een knikje als je het eens bent met wat de persoon voorin te melden heeft en gewoon meteen je vraag kunnen stellen, zonder te moeten vragen of je 'van mute gehaald' mag worden.  

Voor verpakkingskundigen, die vaak erg in de techniek kunnen zitten, zijn wat mij betreft real-life beurzen erg waardevol. Zo is er op een laagdrempelige manier belangrijke kennisoverdracht mogelijk. Want die kennis is er, en mag gedeeld worden! 

Deze column wordt verzorgd door de Vereniging Nederlandse Verpakkingskundigen (www.verpakkingskundigen.nl) en is dit keer geschreven door Elina Schaaij-Guijt van de Bouter Group. Zij geeft de pen door aan Robert van Dooremolen van de Optimum Group.