Als verpakkingsontwerper vind ik het heerlijk om nieuwe verpakkingen te ontdekken. Waar ik ook ben, ik speur naar iets wat ik nog niet eerder heb gezien… of gegeten. De laatste jaren verschijnen er steeds meer eetbare verpakkingen op de markt. Een leuke ontwikkeling, al lijkt het grote publiek er nog niet echt warm voor te lopen.

Iets meer dan een jaar geleden probeerde ik de eetbare koffiebeker van de Arnhemse startup Edibles.co. De beker was volledig natuurlijk, zonder conserveermiddelen of kunstmatige toevoegingen. Gemaakt van onder andere tarwebloem, suiker, eipoeder en melkpoeder. Ze werden geleverd per vijf of tien stuks, in een simpele papieren wikkel en enkelzijdig bedrukte vouwkartonnen verpakking. En het werkte verrassend goed. De beker bleef stevig tijdens mijn 30 minuten durende test met een warme drank. Geen lekkage of ingezakte randen. Qua smaak deed het denken aan een groot koekje of ijshoorntje. Lekker? Beter dan verwacht. Praktisch? Ook redelijk. Maar ik zou niet bij elk drankje een koek willen eten. Voor de snelle take-away misschien wel een goed alternatief. Helaas lijkt Edibles.co inmiddels niet meer te bestaan. Was het toch te duur? Of bleek de bereidheid van de consument om extra te betalen te laag? Andere (internationale) initiatieven, zoals Cupffee en Good-Edi, zijn nog wel actief.

Een succesvoller voorbeeld is Notpla. Op een beurs mocht ik hun eetbare waterbubbels proberen: Ooho. Kleine zakjes van zeewier gevuld met water, biologisch afbreekbaar én eetbaar. De smaak? Neutraal, een beetje als een zachte gummybeer met water. Niet vies, maar vooral interessant vanwege het innovatieve materiaal. Zeewier groeit snel, slaat koolstof op uit de oceaan, heeft geen landbouwgrond nodig, en maakt verpakkingen mogelijk die écht duurzaam zijn. Niet voor niets won Notpla meerdere prijzen en wordt hun product inmiddels grootschalig toegepast. 

Eetbare verpakkingen komen langzaam dichterbij. Ze sluiten bovendien goed aan bij de doelstellingen van de Europese PPWR-wetgeving, die verpakkingsafval wil terugdringen en implicaties voor SUP verpakkingen. Wie weet kan het inderdaad één van de vele oplossingen zijn richting duurzamere verpakkingen. Toch blijft de uitdaging groot: consumenten overtuigen én betaalbaar produceren.

Tot die tijd houd ik het bij mijn favoriete eetbare verpakking: een hoorntje bij het ijs. Geen plastic bakje, geen lepeltje, gewoon lekker én afvalvrij. En misschien wel het beste bewijs dat eetbaar en praktisch perfect kunnen samengaan.